تفاوت کوچینگ و منتورینگ در چیست؟

تفاوت کوچینگ و منتورینگ چیست؟ برخی از سازمان‌ها از این اصطلاحات به جای یکدیگر استفاده می‌کنند، اما من فکر می‌کنم آنها دو موضوع متفاوت هستند. در این مقاله من دکتر سامان خردمند مهر تفاوت‌های بین این دو را بررسی می‌کنم و سایر موارد مرتبط از جمله مشاوره معکوس، مشاوره، مشاوره و درمان را برای شما بررسی می‌کنم.

تفاوت کوچینگ و منتورینگ

تعریف کوچینگ:

کوچ‌ها بر روی بهبود عملکرد و رفاه یک فرد یا گروه از طریق تعیین اهداف، کشف ارزش‌ها و باورها و ایجاد برنامه‌های عملی کار می‌کنند. این امر نه با توصیه یا راهکار دادن، بلکه عمدتاً با پرسش برای تسهیل آگاهی و یادگیری خودراهبر به دست می‌آید. کوچ نیازی به دانش، مهارت یا تجربه در زمینه کاری مراجع ندارد. در واقع، ناآگاهی در اینجا می‌تواند یک مزیت باشد، و ممکن است کوچ را تشویق کند تا سوالات خنثی‌تر و کمتر پیشرو بپرسد.

مطالعه کنید: کوچینگ چیست و برای چه کسانی مناسب است؟

تعریف منتورینگ:

من منتور‌ها را افرادی تعریف می‌کنم که تجربه، یادگیری و توصیه‌های خود را به کسانی که تجربه کمتری در زمینه خاص دارند، منتقل می‌کنند. در کسب و کار مدرن، تمرین ارائه مشاوره به سبک منتورینگ در حال افزایش است.

این اصطلاح در یونان باستان، با شعر کلاسیک هومر، “اودیسه” سرچشمه می‌گیرد، که در آن ادیسه نگهبانی به نام منتور را منصوب می‌کند تا از پسرش در غیاب او به عنوان معلم، راهنما و دوست مراقبت کند.

تفاوت کوچینگ، راهنمایی، مدیریت

یادگیری مهارت‌های کوچینگ و داشتن یک کوچ هر دو به بخشی منظم از زندگی کاری یک رهبر تبدیل شده‌اند. یکی از چالش‌های فعلی که اغلب از بیزینس کوچ‌ها و رهبران کسب‌وکار شنیده می‌شود این است که چه زمانی باید کوچینگ کرد، چه زمانی منتورینگ کرد و چه زمانی دستور داد. چه در محل کار و چه در رابطه کوچینگی. یک مدیر کارآمد امروز باید بتواند به آرامی در امتداد بین کوچینگ، راهنمایی و مدیریت دستورالعمل حرکت کند.

تاریخچه کوچینگ

کوچینگ عمدتاً ریشه در روانشناسی و مربیگری ورزشی دارد. با این حال، روان‌شناسی اولیه، تا زمان فروید و یونگ و در طول آن، تا حد زیادی درمان‌کننده بود و حتی زمانی که بعداً از طریق درمان‌های رفتاری و شناختی توسعه یافت، به همین شکل باقی ماند. درمان در مورد شناسایی مشکل موضوع و تلاش برای رفع آن بود.

در دهه 1960، روان‌شناسی انسان‌گرایانه توسعه یافت و چهره‌های کلیدی آن آبراهام مزلو، که به دلیل «سلسله‌مراتب نیازها» شهرت داشت، و فریتز پرلز، بنیان‌گذار گشتالت‌درمانی بود. پیشرفتی که توسط این روانشناسان انجام شد این بود که آنها شروع کردند به بررسی اینکه چه چیزی برای مردم درست است و چه چیزی اشتباه است، تمرکز بر بهترین پتانسیل آنها به جای مشکلاتشان. سلسله مراتب نیازها «خودشکوفایی» را در راس سفر تکاملی انسان قرار می دهد.

مزلو بر بالای مثلث تمرکز کرد: چگونه به اوج موفقیت و رضایت برسیم. او معتقد بود که روند صعود به سمت بالا مشکلات را در مسیر پایین‌تر حل می‌کند.

اصول کوچینگ

کوچینگ مثبت، بدون قضاوت، راه حل متمرکز و چالش برانگیز است:

اگرچه کنترل فرآیند بر عهده کوچ است، ولی محتوا همیشه در اختیار کوچ است و تجربه کوچینگ را به تجربه ای توانمند، سازنده و لذت بخش تبدیل می‌کند. ناحیه متقاطع در مرکز نمودار زیر زمان هایی را نشان می‌دهد که کوچ‌ها پیشنهاداتی را ارائه می‌دهند یا بینش خود را به اشتراک می‌گذارند. آنها معمولا قبل از انجام این کار اجازه می‌گیرند و مرز مشخصی بین دستور کار مشتری و دستور کار خود ایجاد می کنند.

کوچینگ را می‌توان یک به یک یا با گروه‌هایی با هر اندازه‌ای انجام داد و با تیم‌ها برای دستیابی به یک نیروی متحد و حمایت کننده استفاده می‌شود. ریشه‌های ارتباط در سبک کوچینگ کهن و ذاتی در همه افراد است. برخی کوچ‌ها ذاتا کوچ هستند که در فضای کوچینگ پرورش یافته‌اند. برای دیگران، یادگیری مهارت‌ها و تغییر سبک ارتباطی آنها امکان پذیر است، از این رو محبوبیت روزافزون کوچینگ در سازمان‌های شرکتی و عمومی افزایش یافته است. رهبری خوب تقریباً مترادف با مهارت‌های کوچینگ خوب است.

گاهی اوقات، بار عاطفی ممکن است در طول کوچینگ ظاهر شود و کوچ ممکن است مراجع را به یک مشاور یا درمانگر ارجاع دهد. با این حال، گاهی اوقات فرآیند کوچینگ بدون نیاز به کاوش عمیق‌تر، بلوک‌های عمیق نشسته و آسیب‌هایی را که مراجع را عقب نگه داشته است، از بین می‌برد. کوچینگ همچنین نتایجی را در شفای جسمانی به همراه داشته است که گاهی با زمینه‌های مرتبط مانند زبان پاک دیوید گروو، تجزیه و تحلیل تراکنش‌ها یا سایر رشته‌ها ترکیب می‌شود.

مطاله کنید: کتاب توسعه مهارت‌های کوچینگ

آیا بین تفاوت کوچینگ و منتورینگ وجود دارد؟

مرزهای بین کوچینگ و منتورینگ اکنون در حال از بین رفتن است زیرا منتورها متوجه می‌شوند که راهنمائی در یک سبک کوچینگ مؤثرتر از ارائه توصیه‌های ساده است، در حالی که برعکس، ارائه مشاوره و به اشتراک گذاری تجربیات خود برای مراجعین به طور فزاینده‌ای قابل قبول است، البته با رعایت دستورالعمل‌های خاصی که اصول کوچینگ را حفظ می کند.

مداخلات مربوط به مربیگری و منتورینگ

درمان، روانپزشکی، روانشناسی و روان درمانی

روانپزشک یک پزشک متخصص است که آموزش‌های بیشتری در زمینه روانپزشکی دارد اما لزوماً در روانشناسی نیست. روانپزشک تنها پزشک تحت پوشش این مقاله است که می‌تواند داروهایی را برای درمان یک بیماری روانی تجویز کند.

یک روانشناس آموزش عمومی، معمولاً مدرک، در روانشناسی، به علاوه آموزش بیشتر در زمینه تخصصی خواهد داشت.

یک روان درمانگر با مشکلات عاطفی عمیق کار می‌کند و آموزش‌های دقیق و نظارت مداوم دریافت کرده است.

هر سه دسته فوق معمولاً شامل نوعی قضاوت، تشخیص، تجویز یا توصیه از سوی پزشک است، در حالی که چنین مفاهیمی بخشی از فلسفه کوچینگ نیستند، اگرچه گاهی اوقات ممکن است پیشنهاداتی ارائه شود. در زمان‌های اخیر، مهارت‌های اولیه کوچینگ معمولاً در هر نوع آموزش درمانی گنجانده شده است.

جلسات بیزینس کوچینگ — درخواست خدمات کوچینگ

مشاوره روانشناسی

مشاوران اغلب خدمات ساده «کسی برای صحبت کردن» را ارائه می‌دهند، به ویژه در موقعیت‌های غم، شوک یا اضطراب. سطوح مختلفی از آموزش وجود دارد که با یک دوره کوتاه شروع می‌شود که منجر به گواهینامه می‌شود. جلسات می‌توانند به صورت یکباره یا به طور منظم در طی ماه‌ها یا سال‌ها برگزار شوند.

مواقعی وجود دارد که افراد نیاز دارند مثلاً با یک سوگ اخیر یا تجربه آسیب زا کنار بیایند، و اینجاست که مشاوره بیش از هر مداخله دیگری مناسب است. تکنیک‌های راه‌حل‌مدار گاهی در مشاوره مورد استفاده قرار می‌گیرند، اما کارکرد آن لزوماً پیشبرد مشتری نیست.

مشاور سازمانی

واژه «مشاور» یک اصطلاح گسترده است که معمولاً برای توصیف هر کسی که هر از گاهی برای یک سازمان در سطح اجرایی کار می‌کند، اما در واقع توسط آن شرکت استخدام نمی‌شود، استفاده می‌شود، بنابراین این دسته می‌تواند شامل مشاورین خارجی باشد. و مشاور کسی است که در هر زمینه‌ای، چه در راه‌اندازی سیستم‌های رایانه‌ای، چه حمایت روانی از مدیران و یا کمک به آنها برای بهبود عملکردشان، تخصص‌های خارجی را به سازمان وارد می‌کند.